Tajemnica zaginięcia nastolatków w Rewalu. Przełom w sprawie po 21 latach

Rewal. Niewielka miejscowość wypoczynkowa położona nad Morzem Bałtyckim. Od ponad sześćdziesięciu lat znajduje się tu ośrodek dla trudnej młodzieży. Od ponad dwudziestu  skrywa on w sobie mroczny sekret. Koszmar, o którym nie sposób zapomnieć.

- W tamtym czasie mówiło się "tajemniczy ośrodek". Nawet podobno się słyszało - gdzie cię wiozą, do Rewala? To krzyżyk ci stawiam - mówi Marek Szwedowski ze Stowarzyszenia Przystań Nadzieja.

Renata Waligórska, organizacja Missing Zaginieni: Dochodziło tam do regularnej fali.

Reporter "Interwencji": Czyli pobić?

Waligórska: Tak. Tam się działy różne dantejskie rzeczy.

ZOBACZ: Prokurator ma dowody, że Madeleine McCann nie żyje

"Charakter pisma jest inny"

Andrzej Ziemniak miał czternaście lat. Pochodził z Myszkowa w województwie wielkopolskim. Do ośrodka w Rewalu trafił w lutym 1999 roku. Tam poznał o rok starszego Łukasza.

- Mogli się zakolegować, zaznajomić. To był wspólny cel. Obaj chcieli wrócić na święta do domu, albo obaj po prostu chcieli wydostać się z ośrodka - twierdzi Marek Kasprzak, dyrektor Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego w Rewalu.

Jest marzec 1999 roku. Zbliża się Wielkanoc. Wychowankowie ośrodka myślą tylko o tym, aby wrócić na święta do domów. Andrzej pisze do matki list, w którym prosi, aby go zabrać z ośrodka. Potem nastaje przejmująca cisza.

- To jest informacja, że o godzinie 20 uciekli (...) Charakter pisma jest inny. To naszym zdaniem zostało dopisane nie tego dnia, tylko kolejnego - twierdzi Grzegorz Wójcicki ze Stowarzyszenia Przystań Nadzieja.

Marcin Ziemniak, brat zaginionego Andrzeja: Powiedzieli, że uciekł w Wielką Sobotę, 31 marca, a jak sprawdzałem ostatnimi czasy, to Wielka Sobota była 3 kwietnia.

Reporter "Interwencji": Czyli od samego początku coś się nie zgadzało.

Ziemniak: Tak.

- Do dzisiaj nie jest wiadome, tak oficjalnie, co się stało. Ja już nie chcę mówić, że dyrektor sugerował, że popłynęli pontonem do Szwecji - mówi Marek Szwedowski ze Stowarzyszenia Przystań Nadzieja. Brat zaginionego Andrzeja twierdzi z kolei, że nastolatek nie potrafił pływać.

"Były mąż molestował córkę"

Dorota Bubel , matka zaginionego Łukasza, zaginięcie swojego syna zgłosiła 22 grudnia 1999 roku, czyli 9 miesięcy po tym, jak zniknął.

Reporter "Interwencji": Nie martwiło pani, co się z nim dzieje przez tak długi czas, tygodnie, miesiące, jak sobie radzi?

Matka zaginionego Łukasza: Nie miałam nawet czasu pomyśleć, mieliśmy tu takie bardzo poważne problemy z byłym mężem (...) Wyszło na jaw, że moją córkę molestował.

Reporter: Czy to możliwe, że wcześniej tego samego dopuszczał się również wobec Łukasza?

Matka zaginionego Łukasza: Nie wiem, być może tak. Tego nie wiem, to tylko on mógłby powiedzieć.

ZOBACZ: Nie żyje zaginiony 4-latek. Ciało dziecka w wodzie

Grzegorz Wójcicki ze Stowarzyszenia Przystań Nadzieja twierdzi, że pod ośrodek podjeżdżał biały mercedes. Wychowankom ośrodka oferowano usługi seksualne. - Że za jakieś drobne wynagrodzenie, czy gadżety chcieli sobie panowie poużywać - dodaje.

- Ja nie wiem, jak długo to było, że oni przyjeżdżali tym busem. Czy to był rok 99, czy 98, czy 97, nie jestem w stanie tego ustalić - mówi jedna z pracownic ośrodka.

Reporter "Interwencji": Potem ten facet został zamknięty, tak?

Pracownica: Złapany, tak, tak, tak. Ja nie wiem, czy to nie była sprawa w ogóle ogólnoeuropejska.

- Znając Andrzeja i jego charakter, na pewno by sobie na to nie pozwolił i może dlatego stało się tam to, co się stało. Próbujemy to wyjaśnić - mówi brat zaginionego.

"Został mocno pobity"

Matka Andrzeja zwróciła się do jasnowidza, Krzysztofa Jackowskiego.

- Powiedział mi, napisał na kartce, że mój syn nigdy z tego ośrodka nie wyszedł - dodaje kobieta.

- Został tam mocno pobity, w wyniku czego stracił życie. Były tam dwa opuszczone szamba. W jednym z tych szamb zostało ukryte ciało - mówi jasnowidz.

W 2018 roku wolontariusze ze Stowarzyszenia Przystań Nadzieja podjęli się rozwikłania tajemnicy zaginięcia chłopców. Teren ośrodka w Rewalu został dokładnie przebadany georadarem. Rok później zaczęto też przekopywać grunt w poszukiwaniu zwłok.

- Tu było kopane, gdzie została znaleziona mniej więcej studnia, o której nie wiedzieliśmy, której nie było de facto na planach. Rzekomo tam były też kości - mówi dyrektor ośrodka. - Okazało się, że są to kości nie ludzkie, tylko świńskie. Co też było dziwne, bo one były na głębokości jakichś dwóch metrów, zawinięte w jakieś czerwone szmaty. O co chodzi?  - pyta Marek Szwedowski ze Stowarzyszenia Przystań Nadzieja.

WIDEO: reportaż "Interwencji"

Sweter i kości

26 maja tego roku członkowie Stowarzyszenia ponownie pojawili się na terenie ośrodka. Przekopali kolejne miejsca. Po kilku godzinach w sprawie wreszcie nastąpił przełom. Oprócz kilkudziesięciu kości, w ziemi odnaleziono bowiem charakterystyczny sweter. Taki sam nosił zaginiony Andrzej.

- Pod nim około pół metra niżej były zakopane kości (...) Tutaj mamy zdjęcie, jak brat wyglądał, jak miał ten sweterek. Te sweterki dostaliśmy od mamy - mówi brat zaginionego Andrzeja.

Po odnalezieniu swetra i kości, śledztwo w sprawie zaginięcia chłopców wszczęło prokuratorskie Archiwum X. Znaleziska zabezpieczono i wysłano do badań. Jeżeli potwierdzi się, że szczątki wykopane na terenie ośrodka są ludzkie, przeprowadzone zostaną badania DNA. Po 21 latach rozpocznie się też poszukiwanie sprawcy, lub sprawców zbrodni.

- Prokuratura ma za zadanie w chwili obecnej wyjaśnić wszystkie okoliczności tej sprawy, łącznie z wyjaśnieniem właśnie tej hipotezy, że chłopcy zostali pozbawieni życia - mówi prokurator Ewa Obarek z Prokuratury Okręgowej w Szczecinie.

Grzegorz Wójcicki ze Stowarzyszenia Przystań Nadzieja: Znajdźmy szczątki Łukasza, znajdźmy szczątki Andrzeja, dalej to wszystko się potoczy.

Reporter "Interwencji": Wtedy oni zostaną pochowani, a ich matki wreszcie zaznają spokoju.

Wójcicki: I to będzie szczęśliwe zakończenie tej sprawy.

WIDEO: Prezydent Puław trafi do aresztu w obronie boiska. "Nie pozwolę na szerzenie się zła"