Z polityki do Trybunału Konstytucyjnego. Sędziów zgłaszały różne opcje parlamentarne
Prawo i Sprawiedliwość zgłosiło w poniedziałek troje kandydatów do Trybunału Konstytucyjnego. Dwoje z nich - Krystyna Pawłowicz i Stanisław Piotrowicz - to politycy sprawujący jeszcze mandat posła na Sejm. - Mamy postępujący proces upolityczniania TK - twierdzi opozycja. Okazuje się jednak, że podobne przypadki miały już miejsce w przeszłości.
Trzy kandydatury polityków Prawa i Sprawiedliwości do Trybunału Konstytucyjnego oburzyły opozycję, która argumentuje, że obsadzanie wakatów w Trybunale osobami, które niedawno pełniły funkcje polityczne jest nadużyciem. Jednak PiS już wcześniej wysuwało kandydatury czynnych polityków.
Kandydatury prof. Ciocha i mec. Pszczółkowskiego
W wyborach w 2011 roku prof. Henryk Cioch był bezpartyjnym kandydatem Prawa i Sprawiedliwości do Senatu. Uzyskał mandat w izbie wyższej parlamentu, został członkiem m.in. Komisji Budżetu i Finansów Publicznych, a także delegatem Senatu do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. W 2015 roku bez powodzenia ubiegał się o senacką reelekcję.
1 grudnia 2015 r. sejmowa Komisja Sprawiedliwości i Praw Człowieka pozytywnie zaopiniowała jego kandydaturę - wysuniętą przez Prawo i Sprawiedliwość - na sędziego TK. Następnego dnia Sejm, głównie głosami posłów PiS, wybrał go na sędziego. Jednak w uchwale nie został określony początek jego kadencji. 3 grudnia 2015 r. prezydent Andrzej Duda odebrał od niego przyrzeczenie.
Z kolei mec. Piotr Pszczółkowski w wyborach parlamentarnych w 2015 roku wystartował do Sejmu z listy PiS w okręgu łódzkim, uzyskując mandat posła. Kilka tygodni po wyborach Sejm wybrał go na sędziego TK z rekomendacji Prawa i Sprawiedliwości, określając w uchwale początek jego kadencji na dzień 3 grudnia 2015 r. Tego samego dnia wygasł jego mandat poselski.
Były poseł LPR w Trybunale
Marek Kotlinowski, który w latach 80. należał do "Solidarności" także trafił do Trybunału. W 1991 roku wstąpił do Stronnictwa Narodowego, a w latach 1998-2000 był prezesem okręgu małopolskiego tej partii. Od 2001 do 2006 r. był prezesem zarządu głównego Ligi Polskich Rodzin.
W latach 1997-1999 był przewodniczącym Rady ds. Rodziny przy wojewodzie krakowskim, później pełnił funkcję członka tej rady.
W wyborach parlamentarnych w 1997 roku bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Narodowo-Chrześcijańsko-Demokratycznego Bloku dla Polski. W 2001 i 2005 roku uzyskał mandaty poselskie z listy LPR w okręgu krakowskim. Jako poseł pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego Komisji ds. Unii Europejskiej. W 2005 roku został wybrany na wicemarszałka Sejmu.
27 października 2006 r. został wybrany na sędziego Trybunału Konstytucyjnego. 6 listopada 2006 r. rozpoczęła się jego kadencja, która skończyła się 6 listopada 2015 r.
Z TK do Instytutu Wałęsy
Jerzy Stępień uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu. W latach 1989-1993 zasiadał w Senacie I i II kadencji z województwa kieleckiego. W 1989 r. uzyskał mandat z listy Komitetu Obywatelskiego, a w 1991 jako bezpartyjny kandydat z ramienia Porozumienia Obywatelskiego Centrum. W trakcie II kadencji przystąpił do Klubu Parlamentarnego Konwencja Polska.
W 1993 roku wstąpił do Partii Chrześcijańskich Demokratów. W latach 1997-1999 w rządzie Jerzego Buzka był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji.
W czerwcu 1999 r. został wybrany przez Sejm na sędziego Trybunału Konstytucyjnego. 4 listopada 2006 r. prezydent RP Lech Kaczyński powołał go na stanowisko prezesa Trybunału, funkcję tę objął 6 listopada 2006 r. Został tym samym pierwszym prezesem tej instytucji bez tytułu naukowego profesora.
25 czerwca 2008 r. zakończył swoją kadencję. W latach 2016-2017 był prezesem Instytutu Lecha Wałęsy.
ZOBACZ TEŻ: Kto zasiada w TK? Niebawem 13 z 15 sędziów może być z rekomendacji PiS
Sędziowie z Unii Wolności...
Od 1993 do 1997 roku sprawował mandat posła na Sejm II kadencji z ramienia Unii Demokratycznej i następnie Unii Wolności. W latach 1997-2001 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości.
W marcu 2001 roku został wybrany przez Sejm sędzią Trybunału Konstytucyjnego. 30 listopada 2006 r. prezydent powołał go na stanowisko wiceprezesa TK, urzędowanie rozpoczął 2 grudnia. 2 marca 2010 r. zakończył kadencję sędziego.
Także dr hab. Jerzy Ciemniewski, który w latach 1989-1991 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Urzędzie Rady Ministrów i sekretarza Rady Ministrów orzekał w TK. Do 1998 roku przez trzy kadencje sprawował z ramienia Unii Demokratycznej i Unii Wolności mandat poselski. Pracował w Komisji Ustawodawczej, Komisji do Spraw Służb Specjalnych, Komisji Obrony Narodowej, był także przewodniczącym Komisji nadzwyczajnej do spraw kodyfikacji.
W 1998 roku Ciemniewski złożył mandat poselski, obejmując urząd sędziego Trybunału Konstytucyjnego. 18 grudnia 2007 r. po zakończeniu kadencji przeszedł w stan spoczynku.
ZOBACZ: "Upolitycznienie Trybunału". Kierwiński o kandydatach PiS do TK
... i z Platformy Obywatelskiej
Leon Kieres w 1990 i 1994 r. uzyskiwał mandat radnego Wrocławia. W 1994 r. został powołany do Rady ds. Samorządu Terytorialnego przy Prezydencie RP, był także radnym sejmiku dolnośląskiego z listy Unii Wolności. W 1997 roku uzyskał mandat senatora IV kadencji z województwa wrocławskiego.
W 2006 r. zdecydował się na start w wyborach samorządowych do sejmiku dolnośląskiego z pierwszej pozycji na liście Platformy Obywatelskiej w okręgu podwrocławskim. Został wybrany, a sejmik wybrał go na swojego przewodniczącego.
W wyborach parlamentarnych w 2007 z ramienia PO po raz drugi uzyskał mandat senatorski. W 2011 r. nie uzyskał reelekcji. 13 lipca 2012 roku Sejm wybrał go na sędziego Trybunału Konstytucyjnego. Kadencję rozpoczął 23 lipca 2012 roku.
Członkowie PZPR w Trybunale
Dr hab. Marek Mazurkiewicz należał do PZPR, Socjaldemokracji RP i Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W latach 1991-2001 sprawował mandat posła I, II i III kadencji. Pełnił funkcje wiceprzewodniczącego Komisji ds. Układu Europejskiego, przewodniczącego Komisji Ustawodawczej i przewodniczącego Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego. W 2001 roku nie ubiegał się o reelekcję.
W listopadzie tego samego roku został wybrany na sędziego Trybunału Konstytucyjnego. W grudniu 2010 r. zakończył dziewięcioletnią kadencję.
Prof. Adam Jamróz w okresie PRL był członkiem PZPR. W wyborach w 2001 roku jako bezpartyjny kandydat został z ramienia koalicji SLD-UP wybrany na senatora z okręgu białostockiego. Od października 2001 roku do lutego 2002 roku pełnił funkcję wiceministra w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu.
Mandat posła na Sejm sprawował do 10 lipca 2003 roku, kiedy to został wybrany na sędziego TK. Kadencja upłynęła 22 lipca 2012 roku.
Z własnego komitetu do TK
Dr hab. Teresa Liszcz w wyborach parlamentarnych w 1989 r. uzyskała mandat posła na Sejm kontraktowy w okręgu lubelskim. Weszła następnie do Naczelnego Komitetu Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego oraz pełniła funkcję wiceprzewodniczącej klubu parlamentarnego. W 1990 r. była w gronie członków-założycieli Porozumienia Centrum, a po zjednoczeniu Porozumienia Centrum z Partią Chrześcijańskich Demokratów w 1999 r. należała do Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów.
W wyborach w 1991 r. dostała się do Sejmu z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum. W wyborach w 1997 roku po czteroletniej przerwie wróciła do parlamentu, uzyskując po raz trzeci mandat poselski z listy Akcji Wyborczej Solidarność. We wrześniu 2001 roku w wyborach parlamentarnych została wybrana do Senatu w okręgu lubelskim z ramienia Bloku Senat 2001. W 2005 r. z własnego komitetu bez powodzenia ubiegała się o reelekcję.
W 1991 r. pełniła natomiast funkcję sekretarza stanu ds. społeczno-ekonomicznych i problemów wsi w Kancelarii Prezydenta Lecha Wałęsy.
8 grudnia 2006 r. została wybrana przez Sejm na sędziego Trybunału Konstytucyjnego. Jej kadencja upłynęła 8 grudnia 2015 roku.
Czytaj więcej
