Nie żyje Leopold Kozłowski "ostatni klezmer Galicji". Miał 100 lat

Informację o śmierci Kozłowskiego potwierdziła Helena Jakubowicz, wiceprzewodnicząca Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Krakowie.

Leopold Kozłowski - Kleinman urodził się 26 listopada 1918 r. w Przemyślanach k. Lwowa. Pochodził z żydowskiej rodziny ze świetnymi tradycjami muzycznymi - jego dziadek Pejsach Brandwein założył słynną w całej monarchii austro-węgierskiej kapelę; ojciec - Herman Kleinman, wybitny koncertmistrz i skrzypek, również prowadził przed wojną orkiestrę klezmerską.

 

Artysta w holokauście stracił najbliższych.

 

Ukończył konserwatorium we Lwowie w klasie fortepianu, a po wojnie w Krakowie dyrygenturę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej i przez lata pracował pod Wawelem kierując Zespołem Pieśni i Tańca Krakowskiego Okręgu Wojskowego, a po reorganizacji Zespołem Wojskowym "Desant" Warszawskiego Okręgu Wojskowego z siedzibą w Krakowie.

 

Był związany m.in. z Teatrem Żydowskim w Warszawie, cygańskim zespołem "Roma" i zespołem Rzeszowiacy z Mielca.

 

Tworzył muzykę filmową, zagrał w "Liście Schindlera"

 

Koncertował ze Sławą Przybylską, współpracował z Jackiem Cyganem. Opracował sześć polskich wersji musicalu "Skrzypek na dachu". Skomponował muzykę do wielu spektakli Teatru Żydowskiego.

 

Był autorem muzyki filmowej m.in. do " Austerii" w reż. Jerzego Kawalerowicza, do polskich sekwencji filmu "Wojny i miłości" w reż. Dana Curtisa i sekwencji cygańskich filmu Jerzego Skolimowskiego "Wiosenne wody". W "Liście Schindlera" Stevena Spielberga zagrał rolę inwestora Andrzeja Farbera , był także konsultantem muzyki gettowej do "Listy Schindlera".

 

Jego życie i twórczość opowiedziane zostały w amerykańskim filmie "The Last Klezmer". Koncertował w Europie, Stanach Zjednoczonych i Izraelu.

 

"Kamienice na Kazimierzu chciały mojej muzyki"

 

W 2008 r. otrzymał Złoty Medal "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis".

 

W maju 2014 r. otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa. Wspominał wówczas, że pierwszy raz do Krakowa przybył jako żołnierz po zakończeniu wojny na wiosnę 1945 r. - Nie wiedziałem nic o tym mieście, tym bardziej o jego Kazimierzu - wspominał. - Któregoś dania tam poszedłem, zobaczyłem wokół pejzaż śmierci: domy bez ludzi, okaleczone okiennice, milczące kamienie. Wówczas poczułem, że te kamienie chcą trochę muzyki, mojej, klezmerskiej muzyki, którą im tak brutalnie zabrano - powiedział.

 

- Wróciłem do koszar, ubrałem mundur, zabrałem nieodłączny akordeon i poszedłem na Kazimierz. Usiadłem na połamanej, drewnianej skrzynce i grałem, grałem i grałem, grając czułem, że to granie to są moje zaślubiny z Krakowem i tej miłości jestem wierny - opowiadał artysta podczas uroczystości w krakowskim magistracie.

Czytaj więcej