Odnaleziono książki, na podstawie których powstała słynna powieść "Drakula"

Pracownicy London Library odnaleźli 26 książek, na podstawie których Bram Stoker napisał "Drakulę". Są w nich odręczne dopiski autora słynnej książki o wampirach. W swoich notatnikach Stoker przyznał, że korzystał z publikacji innych autorów, kilku nawet wymienił. Książek szukano w londyńskiej bibliotece, bo Stoker należał do niej od 1890 r. do 1897 roku, kiedy opublikował "Drakulę".

26 książek z drugiej połowy XIX wieku, które Bram Stoker wykorzystał do napisania słynnej powieści o wampirach, dotyczy m.in. czarów, krajów obecnej Europy Środkowo-Wschodniej, wilkołaków, baśni, okultyzmu.

- To bardzo interesujące odkrycie. Zbadałem te książki, porównałem z notatkami Brama Stokera. Nie mam wątpliwości, że są to właśnie egzemplarze wykorzystane przy "Drakuli" - uważa prof. Nick Groom z Exeter University, znawca literatury gotyckiej.

Dopiski Stokera to m.in. podkreślenia paragrafów, oznaczenia ważnych jego zdaniem stron, polecenia dla pomocników, aby skopiowali dane fragmenty książki.

Wilkołaki, wiedźmy, diabły

Jedna książek - "Round about Carpathians" ("Wokół Karpat") Andrew F. Crosse z brytyjskiego Stowarzyszenia Chemicznego - opisuje wyprawę z Budy i Pesztu w dół Dunajem aż po Mołdawię. Inna - "On track of the Crescent" ("Na szlaku Półksiężyca") brytyjskiego majora EC Johnsona, przedstawia podróż w odwrotnym kierunku - z Pireusu w obecnej Grecji po Peszt.

W "An Account of the Principalities of Wallachia and Moldavia" ("Opis księstw Wołoszczyzny i Mołdawii") William Wilkinson opisuje historycznego Drakulę - głównie z błędami (pisząc m.in., że był hrabią, a nie księciem).

Stoker korzystał też z książek opisujących obecne terytorium Polski, wówczas pod zaborami. W "A Tarantasse Journey through Eastern Russia in the Autumn of 1856" ("Podróż powozem przez Wschodnią Rosję jesienią 1856 roku") William Spottiswode, przewodniczący brytyjskiego Towarzystwa Królewskiego stwierdza, że polskie niziny są "mało atrakcyjne", a "gęsta biała mgła spowijająca kraj nie stara się go ożywić". O terenach zaboru pruskiego opowiada natomiast dwutomowa encyklopedia "Germany Past and Present" ("Przeszłość i teraźniejszość Niemiec").

Odręczne notatki są też w "The Devil: His Origin, Greatness and Decadence" ("Diabeł: jego pochodzenie, świetność i dekadencja") słynnego ówcześnie francuskiego protestanckiego teologa Albert Réville'a i "The Book of Were-Wolves" ("Księga Wilkołaków").

Pracownicy biblioteki odkryli, że zapiski Stokera są też w książkach, o których nie wspominał w swoich notatkach robionych podczas prac nad "Drakulą". W "On the Truths Contained in Popular Superstitions with an Account of Mesmerism" ("O prawdach zawartych w popularnych przesądach z opisem mesmeryzmu") profesor anatomii Herbert Mayo opisywał duchy ("prawdziwe i nierealne"), wampiryzm, lunatykowanie, transy, magiczne różdżki i hipnozję. W drugim tomie książki "Narratives of Sorcery and Magic" ("Narracje o magii i czarach") antykwariusz Thomas Wright opisuje natomiast m.in. "działalność szatana w Nowej Anglii" i "działalność szwedzkich wiedźm z Mory".

Bram Stoker należał do London Library od 1890 roku, kiedy to wpadł na pomysł napisania książki o wampirach, do 1897 roku, kiedy opublikowano "Drakulę".

WIDEO - Marek Horczyczak odkrywa tajniki kuchni podlaskiej