"Budynek wygląda bardzo elegancko, zachęca do wejścia". Architekt Jo Palma o nowej siedzibie NATO

Dorota Bawołek: z jakimi nadzwyczajnymi, dodatkowymi wyzwaniami musiał pan się zmierzyć projektując budynek do takiego użytku?

 

Jo Palma: Wyzwaniem przy budowie kompleksowych, dużych projektów, jest zawsze wzięcie pod uwagę zdania wszystkich zleceniodawców, czyli w tym przypadku bardzo wielu klientów, bo przedstawicieli wszystkich delegacji narodowych NATO. Dlatego nad tym projektem również pracowaliśmy w konsorcjum kilku firm architektonicznych, z biurami w Nowym Jorku, gdzie opracowywano wnętrze, Chicago, gdzie pracowano nad jądrem i szkieletem budynku, oraz jego wyjściowym charakterem. Biuro w Londynie zapewniało nam wiele usług backupowych i pomoc techniczną, która także była kluczowa, gdy budynek powstawał.

 

Bawołek: Czy otrzymali państwo dodatkowe wymagania dotyczące bezpieczeństwa czy infrastruktury w budynku?

 

Palma: Oczywiście, dla każdego rządu w dzisiejszych czasach bezpieczeństwo jest najważniejsze, dlatego zwłaszcza w tak skomplikowanym budynku, który mieści ambasady tylu państw, podchodziliśmy do tego bardzo poważnie, bo tego od nas wymagano. Ale udało nam się przekonać, by zrobić to w łagodny sposób, tak by budynek nie wyglądał jak bunkier. I udało się, ten budynek wygląda bardzo elegancko, zachęca do wejścia. Myślę, że wielu ludzi, którzy go zobaczą, nie będzie mogło uwierzyć w to, jak udało nam się spełnić jednocześnie wszystkie najwyższe wymogi bezpieczeństwa.

 

Bawołek: Ten budynek to jednak nie wieżowiec, jak wiele ważnych rządowych budowli.

 

Palma: Nie, i wcale nie musiał nim być, by odnieść sukces, między innymi dlatego, że został postawiony na starym belgijskim lotnisku wojskowym, więc mieliśmy to szczęście, że było dużo miejsca do zagospodarowania. Budynek dzięki temu jest rozłożysty, pasuje do swojego otoczenia, nie koli w oczy otaczających go niskich budowli, bardzo dobrze współgra ze światłem dziennym, ruchem ulicznym wokół, potrzebami parkingowymi i wszystkimi potrzebnymi oczekiwaniami.

 

Bawołek: Czy kształt budynku to pana pomysł?

 

Palma: To pomysł wielu ludzi, w rzeczywistości ten pomysł przeszedł wiele ewolucji i tak narodził się kształt tego budynku. W początkowym etapie konkursu, nasze biuro w Londynie zaproponowało kształt przypominający gest spotykania się i znak pokoju. Później ten pomysł przekształcił się w symbol uściśniętych dłoni, symbol zjednoczenia, który na wielu ludziach naprawdę robi duże wrażenie i prowadzi wszystkich do wspólnego miejsca jakim jest agora.

 

Bawołek: A czy trudno było pogodzić fakt, że z budynku będzie korzystać zarówno administracja, cywile jak i wojskowi NATO?

 

Palma: Ten budynek jest jak rodzina, to zbiór różnych części razem połączonych, jest osiem długich skrzydeł, cztery krótkie skrzydła i główna część, serce, w którym mieście się sala konferencyjna, sala prasowa, w której pracują dziennikarze. Ale oczywiście są też różne zabezpieczenia w różnych częściach budynku, tak, by mogli w nim pracować zarówno wojskowi, jak urzędnicy czy prasa. W budynku jest też infrastruktura, która pozwala utrzymać pracującym w nim ludziom dobrą formę fizyczną, jest siłownia dla tych, którzy będą tu spędzać długie godziny.

 

Bawołek: Czy projektując budynek, myślał pan o tym, że kiedyś to właśnie w nim mogą zapadać decyzje o wojnie?

 

Palma: Nie lubię rozmawiać o polityce, ale przejmuję się tym, jak inni ludzie mogą odbierać ten projekt. Oczywiście ten budynek był potrzebny, chociaż nie wszyscy zgadzają się z polityką NATO. Miło wspominam fakt, że sojusznicy jednomyślnie podejmowali decyzje dotyczące tego, co należy zrobić, by powstała ta skomplikowana budowla.

 

Polsat News, polsatnews.pl

Czytaj więcej