Zarządzał bankiem, doradzał Tuskowi. Sylwetka Mateusza Morawieckiego
Po tym jak premier Beata Szydło złożyła rezygnację z pełnionej funkcji, Komitet Polityczny wysunął na stanowisko premiera kandydaturę Mateusza Morawieckiego. Jest on m.in. pomysłodawcą przyjętej przez rząd "Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju". To rozwinięcie tzw. Planu Morawieckiego, jak tłumaczył jego autor, modelu rozwoju będącego odpowiedzią na wyzwania stojące przed polską gospodarką.
16 listopada 2015 r. Mateusz Morawiecki został powołany na stanowisko wiceprezesa Rady Ministrów oraz ministra rozwoju, a 28 września 2016 r. na stanowisko wiceprezesa Rady Ministrów oraz ministra rozwoju i finansów, po odwołaniu Pawła Szałamachy z funkcji ministra finansów. Od marca 2016 r. Morawiecki jest członkiem Prawa i Sprawiedliwości, a od września zeszłego roku przewodniczącym Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów.
Jego "Strategia na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju" określa podstawowe uwarunkowania, cele i kierunki rozwoju kraju w wymiarze społecznym, gospodarczym, regionalnym i przestrzennym w perspektywie roku 2020 i 2030.
Wskazuje na konieczność rozwoju odpowiedzialnego oraz społecznie i terytorialnie zrównoważonego. Ma on być oparty o indywidualny potencjał terytorialny, inwestycje, innowacje, rozwój, eksport oraz wysoko przetworzone produkty. Nowy model rozwoju zakłada odchodzenie od dotychczasowego wspierania wszystkich sektorów i branż na rzecz wspierania sektorów strategicznych, mogących stać się motorami polskiej gospodarki.
Celem wyższe zarobki Polaków
Najważniejszym zakładanym rezultatem realizacji Strategii ma być zwiększenie przeciętnego dochodu gospodarstw domowych do 76-80 proc. średniej UE do roku 2020, a do roku 2030 r. zbliżenie do poziomu średniej UE, przy jednoczesnym dążeniu do zmniejszania dysproporcji w dochodach między poszczególnymi regionami.
W ramach realizowanej polityki wspierania przedsiębiorczości wpisującej się w SOR, Morawiecki przygotował tzw. "Konstytucję biznesu" - pakiet ustaw ułatwiających prowadzenie działalności gospodarczej. Tworzą go: ustawa o uproszczeniu przepisów podatkowych; ustawa o Komisji Wspólnej Rządu i Przedsiębiorców oraz Rzeczniku Przedsiębiorców; ustawa proprzedsiębiorcza; ustawa o dereglamentacji działalności gospodarczej; uchylenie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium PRL działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne.
Walka z wyłudzeniami VAT
Kierując resortem finansów Morawiecki postawił na uszczelnienie systemu podatkowego, wypowiadając walkę przede wszystkim oszustom wyłudzającym VAT oraz firmom stosującym agresywną optymalizację podatkową. D
ziałania te, które mają być kontynuowane, przynoszą wymierne efekty: zgodnie z szacunkowymi danymi MF po październiku br. dochody podatkowe były wyższe 14,6 proc. w porównaniu z zeszłym rokiem (w tym z VAT wzrosły o 21,7 proc. rdr, a CIT o 12,4 proc.).
W swoich wystąpieniach Morawiecki często podkreśla konieczność walki z rajami podatkowymi, które pozwalają największym koncernom międzynarodowym unikać opodatkowania. Według niego "potrzebny jest dzisiaj nowy ład społeczny", w ramach którego będzie się skutecznie walczyć z takimi patologiami, jak raje podatkowe.
12-lateni opozycjonista
W czasach PRL, podobnie jak jego ojciec Kornel Morawiecki, angażował się w działalność opozycyjną. W wieku 12 lat pomagał przy powielaniu nielegalnych wydawnictw, a w sierpniu 1980 na ulicach Wrocławia rozklejał plakatowe wydanie "Biuletynu Dolnośląskiego", zawierające listę postulatów gdańskich oraz wezwanie do strajku generalnego, popierającego protest na Wybrzeżu. Po wprowadzeniu stanu wojennego był drukarzem i kolporterem pism podziemnej Solidarności.
Mimo wielokrotnych zatrzymań, kilkakrotnego pobicia przez SB, do końca lat osiemdziesiątych uczestniczył w demonstracjach, był redaktorem "Biuletynu Dolnośląskiego", działaczem Niezależnego Zrzeszenia Studentów. W 1988 r. i 1989 r. uczestniczył w strajkach okupacyjnych na Uniwersytecie Wrocławskim. Należał do organizatorów Klubu Myśli Politycznej Wolni i Solidarni. W wolnej Polsce był radnym Sejmiku Dolnośląskiego I kadencji.
W 1992 ukończył historię na Uniwersytecie Wrocławskim. Wykształcenie ekonomiczne uzyskał kończąc studia Business Administration na Politechnice Wrocławskiej (program prowadzony wraz z Central Connecticut State University) na Uniwersytecie w Hamburgu (prawo europejskie i ekonomika integracji gospodarczej), Uniwersytecie w Bazylei (prawo - Master of Advanced European Studies), Kellog School of Management Uniwersytetu Northwestern Evanston w Stanach Zjednoczonych (Advanced Executive Program). Dyplom MBA otrzymał na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu.
Kierował bankiem BZ WBK
Od 1991 pracował dla spółki Cogito, współtworzył firmy wydawnicze Reverentia i Enter Marketing - Publishing. W 1991 był współzałożycielem, menedżerem i redaktorem pisma „Dwa Dni". W 1995 odbył w Deutsche Bundesbank staż z zakresu analiz kredytowych, restrukturyzacji finansowych, nadzoru bankowego i nadzoru nad rynkami finansowymi. W latach 1996-97 na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem prowadził projekty badawcze w zakresie bankowości i makroekonomii. Od 1998 był zastępcą dyrektora Departamentu Negocjacji Akcesyjnych w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej oraz członkiem zespołu negocjującego warunki przystąpienia Polski do Unii Europejskiej w zakresie konkurencji, rynku wewnętrznego, finansów i bankowości. Wraz z Frankiem Emmertem jest autorem pierwszego wydanego w Polsce podręcznika z dziedziny prawa unijnego pt. „Prawo Europejskie".
W latach 1996-2004 pracował też jako nauczyciel akademicki na Akademii Ekonomicznej (obecny Uniwersytet Ekonomiczny) we Wrocławiu a od 1996 do 1998 na Politechnice Wrocławskiej. Należał do rad programowych kilku uczelni wyższych. W latach 1998-2001 był członkiem rad nadzorczych Zakładu Energetycznego Wałbrzych, Telefonii Lokalnej "Dialog" oraz Agencji Rozwoju Przemysłu.
Członek Rady Gospodarczej przy premierze Tusku
Od listopada 1998 roku był związany z Grupą Banku Zachodniego WBK (wcześniej z Bankiem Zachodnim), w którym był doradcą prezesa zarządu, nadzorował Biuro Analiz Ekonomicznych i Departament Handlu Międzynarodowego, dyrektorem zarządzającym, a od 2001 r. członkiem zarządu. Od marca 2007 do listopada 2015 był Morawiecki był prezesem zarządu tego banku. W tym czasie BZ WBK stał się jednym z trzech największych banków w kraju.
Od 2010 był członkiem Rady Gospodarczej przy premierze Donaldzie Tusku. W latach 2007 - 2015 był konsulem honorowym Republiki Irlandii w Polsce.
Zna biegle język angielski i niemiecki. Posługuje się również językiem rosyjskim. Ma 49 lat, jest żonaty, ma czworo dzieci.
PAP
Czytaj więcej